روز تاسوعاست. [از حضرت صادق (عليه‌السّلام) روايت است كه فرمود: تاسوعا روزى بود كه جناب امام حسين (عليه‌السّلام) و اصحابش را در كربلا محاصره كردند، سپاه شام بر قتال آن حضرت اجتماع نمودند، ابن مرجانه و عمر سعد خوشحال شدند به سبب كثرت سپاه و بسيارى لشكر كه براى آنها جمع شده بود، جناب امام حسين (عليه‌السّلام) و اصحابش را ضعيف شمردند و يقين كردند ياورى از براى آن حضرت نخواهد آمد و اهل عراق او را مدد نخواهند نمود. پس فرمود پدرم فداى آن ضعيف غريب.]
شب دهم، شب عاشوراست و سيّد در اقبال از براى اين شب دعا و نمازهاى بسيار با فضيلت‌هاى بسيار نقل نموده؛ از جمله صد ركعت نماز، هر ركعت به حمد و سه مرتبه قُلْ هُوَ اللَّهُ أَحَدٌ و بعد از فراغ از جميع بگويد: سُبْحَانَ اللَّهِ وَ الْحَمْدُ لِلَّهِ وَ لا إِلَهَ إِلا اللَّهُ وَ اللَّهُ أَكْبَرُ وَ لا حَوْلَ وَ لا قُوَّةَ إِلا بِاللَّهِ الْعَلِيِّ الْعَظِيمِ هفتاد مرتبه و در روايت ديگر، بعد از العلي العظيم استغفار نيز ذكر شده و از جمله چهار ركعت در آخر شب؛ در هر ركعت بعد از حمد هر يك از آيةالكرسى، توحيد، فلق و ناس را ده مرتبه بخواند و بعد از سلام، صد مرتبه توحيد بخواند و از جمله چهار ركعت نماز در هر ركعت حمد و پنجاه مرتبه توحيد. و اين نماز، مطابق است با نماز اميرالمؤمنين (عليه‌السّلام) كه فضيلت بسيار دارد و بعد از نماز فرموده ذكر خدا بسيار كند و صلوات بسيار بفرستد بر رسول خدا (صلّى‌الله عليه و آله و سلم) و لعن كند بر دشمنان ايشان آنچه مىتواند. در فضيلت احياى اين شب، روايت كرده كه مثل آن است كه عبادت كرده باشد به عبادت جميعِ ملائكه و عبادت در آن، مقابل هفتاد سال است و اگر كسى را توفيق شامل حال شود، در اين شب در كربلا باشد و زيارت امام حسين (عليه‌السّلام) كند و بيتوته نزد آن جناب نمايد تا صبح خدا او را محشور فرمايد آلوده به خون امام حسين (عليه‌السّلام) در جمله‌ي شهدا با آن حضرت.