روز آخر ماه سنه‌ي دويست و سه، به قول شيخ طبرسى و ابن أثير شهادت امام رضا (عليه‌السّلام) واقع شده به انگور مسموم، سنّ مباركش به پنجاه و پنج رسيده بود و قبر شريفش واقع شده در خانه حميد بن قحطبة در قريه سناباد از ارض طوس و در آن خانه است قبر رشيد نيز.
(شب اوّل ربيع‌الاوّل) سال سيزدهم بعثت، مبدأ هجرت حضرت رسول (صلّى الله عليه و آله) بود از مكّه معظّمه به مدينه منوّره و در آن شب در غار ثور مختفى شد و حضرت امير (عليه‌السّلام) جان خود را فداى جان شريف او نمود، در جاى آن حضرت خوابيد، از شمشيرهاى قبايل مشركين پروا نكرد، فضل خود، مواساة و برادرى خود را با حضرت رسول (صلّى الله عليه و آله) بر جميع عالم ظاهر گردانيد و آيه‌ي كريمه «وَ مِنَ النَّاسِ مَنْ يَشْرِي نَفْسَهُ ابْتِغَاءَ مَرْضَاتِ اللَّهِ...» در شأنش نازل شد.