روز آخر ذى‌الحجّه كه آخر سال عرب است. سيّد در اقبال، موافق يك روايت ذكر كرده كه دو ركعت نماز كند، در هر ركعت حمد يك مرتبه و ده مرتبه قل هو الله أحد و ده مرتبه آيةالكرسى بخواند و بعد از نماز بگويد: اللَّهُمَّ مَا عَمِلْتُ فِي هَذِهِ السَّنَةِ مِنْ عَمَلٍ نَهَيْتَنِي عَنْهُ وَ لَمْ تَرْضَهُ وَ نَسِيتُهُ وَ لَمْ تَنْسَهُ وَ دَعَوْتَنِي إِلَى التَّوْبَةِ بَعْدَ اجْتِرَائِي عَلَيْكَ اللَّهُمَّ فَإِنِّي أَسْتَغْفِرُكَ مِنْهُ فَاغْفِرْ لِي وَ مَا عَمِلْتُ مِنْ عَمَلٍ يُقَرِّبُنِي إِلَيْكَ فَاقْبَلْهُ مِنِّي وَ لا تَقْطَعْ رَجَائِي مِنْكَ يَا كَرِيمُ. پس چون گفت اين را، شيطان گويد: واى بر من هر چه من تعب كشيدم در حقّ او، در اين سال همه را خراب كرد به اين كلمات و شهادت دهد سال گذشته براى او كه سال خود را به خير ختم نمود.
روز آخر ماه ذي الحجه (شب اوّل محرم)
سيّد در اقبال براى اين شب چند نماز ذكر فرموده؛ اوّل صد ركعت، در هر ركعت حمد و توحيد بخواند. دوم دو ركعت؛ در ركعت اوّل حمد و انعام و در دوم حمد و يس. سوم دو ركعت، در هر ركعت حمد و يازده قل هو الله أحد. در روايت است از حضرت رسول (صلّى‌الله عليه و آله و سلم) كه هر كس در اين شب اين دو ركعت نماز را بجا آورد و صبحش را - كه اوّل سال است - روزه بدارد، مثل كسى‌ست كه تمام سال را مداومت به خير كرده و در آن سال محفوظ باشد و اگر بميرد، به بهشت برود.] و نيز سيّد براى هلال اين ماه، دعاى مبسوطى ذكر فرموده و اگر ممكن شود، احيا بدارد اين شب را به دعا، نماز و خواندن قرآن.