روز هشتم، روز ترويه است، روزهاش فضيلت دارد و روايت شده كه، كفّاره‌ي شصت سال است و شيخ شهيد غسل اين روز را مستحب دانسته.
شب نهم از ليالى متبرّكه، شب مناجات با قاضى الحاجات است و توبه در آن شب مقبول و دعا در آن مستجاب است. كسى كه آن شب را به عبادت بسرآورد، اجر صد و هفتاد سال عبادت داشته باشد و از براى آن شب چند عمل است:
اوّل؛ بخواند اين دعا را كه روايت شده هر كس بخواند آن را در شب عرفه يا در شب‌هاى جمعه، خداوند بيامرزد او را؛ اللَّهُمَّ يَا شَاهِدَ كُلِّ نَجْوَى وَ مَوْضِعَ كُلِّ شَكْوَى وَ عَالِمَ كُلِّ خَفِيَّةٍ وَ مُنْتَهَى كُلِّ حَاجَةٍ يَا مُبْتَدِئا بِالنِّعَمِ عَلَى الْعِبَادِ يَا كَرِيمَ الْعَفْوِ يَا حَسَنَ التَّجَاوُزِ يَا جَوَادُ يَا مَنْ لا يُوَارِي مِنْهُ لَيْلٌ دَاجٍ وَ لا بَحْرٌ عَجَّاجٌ وَ لا سَمَاءٌ ذَاتُ أَبْرَاجٍ وَ لا ظُلَمٌ ذَاتُ ارْتِتَاجٍ يَا مَنِ الظُّلْمَةُ عِنْدَهُ ضِيَاءٌ أَسْأَلُكَ بِنُورِ وَجْهِكَ الْكَرِيمِ الَّذِي تَجَلَّيْتَ بِهِ لِلْجَبَلِ فَجَعَلْتَهُ دَكّا وَ خَرَّ مُوسَى صَعِقا وَ بِاسْمِكَ الَّذِي رَفَعْتَ بِهِ السَّمَاوَاتِ بِلا عَمَدٍ وَ سَطَحْتَ بِهِ الْأَرْضَ عَلَى وَجْهِ مَاءٍ جَمَدٍ وَ بِاسْمِكَ الْمَخْزُونِ الْمَكْنُونِ الْمَكْتُوبِ الطَّاهِرِ الَّذِي إِذَا دُعِيتَ بِهِ أَجَبْتَ وَ إِذَا سُئِلْتَ بِهِ أَعْطَيْتَ وَ بِاسْمِكَ السُّبُّوحِ الْقُدُّوسِ الْبُرْهَانِ الَّذِي هُوَ نُورٌ عَلَى كُلِّ نُورٍ وَ نُورٌ مِنْ نُورٍ يُضِيءُ مِنْهُ كُلُّ نُورٍ ...
دوم؛ بخواند آن هزار مرتبه تسبيحات عشر را كه سيّد ذكر فرموده و بيايد در اعمال روز عرفه.
سوم؛ بخواند دعاى اللهم من تعبأ و تهيأ را - كه در روز عرفه و شب و روز جمعه نيز وارد است و گذشت ذكر آن در اعمال شب جمعه._
چهارم؛ زيارت كند امام حسين (عليه‌السّلام) و زمين كربلا را و بماند در آن‌جا تا روز عيد تا آنكه از شرّ آن سال نگاه داشته شود.