امام علي (عليه‌السّلام) مي‌فرمايند:
اَعَزُّ الْعِزِّ الْعِلْمُ لاِءَنَّ بِهِ مَعْرِفَةُ الْمَعادِ وَ الْمَعاشِ، وَ اَذَلُّ الذُّلِّ الْجَهْلُ؛ لاِءَنَّ صاحِبَهُ اَصَمُّ، اَبْكَمُ، اَعْمى، حَيْرانُ؛
عزيزترين عزّت، دانش است، چرا كه با آن معاد شناخته مىشود و راه كسب معاش به دست مىآيد و خوارترين خوارى، نادانى‌ست، چرا كه نادان كر و لال، كور و سرگردان است.
[نزهة النّاظر، ص ۷۰، ح ۶۵]