عشق به خدا
آيت‌الله شاه‌آبادي (رحمة الله) فرمودند:
وقتي عبدي بيشتر به من بينديشد، آرزو و لذّتش را در خود قرار مي‌دهم. وقتي آرزو و لذّتش را در خود قرار دادم، عاشقم مي‌شود و من نيز عاشق او مي‌‌گردم. وقتي عاشق و معشوق شديم، ميان خود و عبدم حجاب را كنار مي‌زنم و اين ارتباط بر او غالب مي‌گردد.
[فطرت عشق، ص 39]