نخستين نبرد مسلمانان با مشركان مكه در صدر اسلام [2 ق]
هُوَ الَّذي أَرْسَلَ رَسُولَهُ بِالْهُدى وَ دينِ الْحَقِّ لِيُظْهِرَهُ عَلَى الدِّينِ كلِّهِ وَ لَوْ كرِهَ الْمُشْرِكون
اوست كه رسول خدا خود را با هدايت و دين حق فرستاد تا بر تمام اديان غالب گرداند، گرچه مشركان كراهت داشته باشند.
[سوره مباركه صف، آيه 9]
امام رضا (عليه‌السّلام) مي‌فرمايند:
المُستَغفِرُ مِن ذَنبٍ ويفعَلُهُ كالمُستَهزئَ بربِّهِ
كسى كه از گناهى استغفار مىكندو باز آن را انجام مىدهد، مانند كسى‌ست كه پروردگارش را ريشخند نمايد.
[الكافي، ج 3، ص 504، ح 2]
روزه
شب پانزدهم:
1. غسل
2. احيا به عبادت
3. زيارت امام حسين (عليه‌السّلام)
4. شش ركعت نماز به سه سلام، به همان كيفيت شب سيزدهم
5. سي ركعت نماز؛ در هر ركعت يك حمد و 10مرتبه توحيد
شب نيمه‌ي ماه رجب، شب شريفى‌ست و در آن چند عمل مي‌باشد:
اوّل، غسل.
دوم، احياي آن به عبادت، چنان كه علّامه مجلسى فرموده است.
سوم، زيارت امام حسين (عليه‌السّلام).
چهارم، شش ركعت نماز كه در شب سيزدهم ذكر شد.
پنجم، سى ركعت نماز و در هر ركعت حمد و ده مرتبه توحيد. اين نماز را سيّد از حضرت رسول (صلّى‌الله عليه و آله و سلّم) نقل كرده با فضيلت بسيار.
ششم، دوازده ركعت نماز؛ هر دو ركعت به يك سلام و در هر ركعت هر يك از سوره‌هاي حمد، توحيد، فلق، ناس، آية‌الكرسي و قدر را چهار مرتبه بخواند و پس از سلام چهار مرتبه بگويد: اللَّهُ اللَّهُ رَبِّي لا أُشْرِكُ بِهِ شَيْئا وَ لا أَتَّخِذُ مِنْ دُونِهِ وَلِيّا و هر چه مىخواهد بخواند. اين نماز را بدين طريق سيّد از حضرت صادق (عليه‌السّلام) روايت كرده، ولكن شيخ در مصباح فرموده كه روايت كرده داوود بن سرحان از حضرت صادق (عليه‌السّلام) كه فرمود: بجا مىآورى در شب نيمه‌ي رجب دوازده ركعت نماز، مىخوانى در هر ركعت حمد و سوره و چون فارغ شدى از نماز، مىخوانى پس از آن حمد، معوذتين و سوره‌ي اخلاص را چهار مرتبه و مىگويى بعد از آن سُبْحَانَ اللَّهِ وَ الْحَمْدُ لِلَّهِ وَ لا إِلَهَ إِلا اللَّهُ وَ اللَّهُ أَكْبَرُ چهار مرتبه، پس مىگويى اللَّهُ اللَّهُ رَبِّي لا أُشْرِكُ بِهِ شَيْئا وَ مَا شَاءَ اللَّهُ لا قُوَّةَ إِلا بِاللَّهِ الْعَلِيِّ الْعَظِيمِ و بجا مىآورى در شب بيست و هفتم نيز مثل اين را.
هدف اصلي توحيد
آيت‌الله حسنعلي نخودكي اصفهاني (رحمةالله) فرمودند:
توحيد به‌منزله‌ي ريشه‌ي درخت، نبوّت چون شاخه‌ها و برگ‌ها و ولايت به‌منزله‌ي ميوه آن درخت است. غرض نهايي از غرس درخت، چيزي جز ميوه‌ي آن نيست. پس ميوه را بگير و از شكرگزارندگان باش!
[نشان از بي‌نشان‌ها، ج 1، ص 201]