دوش آگهی ز يار سفرکرده داد باد

من نيز دل به باد دهم هر چه باد باد

کارم بدان رسيد که همراز خود کنم

هر شام برق لامع و هر بامداد باد

در چين طره تو دل بی حفاظ من

هرگز نگفت مسکن مالوف ياد باد

امروز قدر پند عزيزان شناختم

يا رب روان ناصح ما از تو شاد باد

خون شد دلم به ياد تو هر گه که در چمن

بند قبای غنچه گل می‌گشاد باد

از دست رفته بود وجود ضعيف من

صبحم به بوی وصل تو جان بازداد باد

حافظ نهاد نيک تو کامت برآورد

جان‌ها فدای مردم نيکونهاد باد