نام کانال : دیوان حافظ

شماره صفحه / محتوا : 227
عنوان/سرصفحه : غزل 217


مشاهده : 340

غزل 217

مسلمانان مرا وقتی دلی بود

که با وی گفتمی گر مشکلی بود

 

به گردابی چو می‌افتادم از غم

به تدبيرش اميد ساحلی بود

 

دلی همدرد و ياری مصلحت بين

که استظهار هر اهل دلی بود

 

ز من ضايع شد اندر کوی جانان

چه دامنگير يا رب منزلی بود

 

هنر بی‌عيب حرمان نيست ليکن

ز من محرومتر کی سالی بود

 

بر اين جان پريشان رحمت آريد

که وقتی کاردانی کاملی بود

 

مرا تا عشق تعليم سخن کرد

حديثم نکته هر محفلی بود

 

مگو ديگر که حافظ نکته‌دان است

که ما ديديم و محکم جاهلی بود