دلا رفيق سفر بخت نيکخواهت بس

نسيم روضه شيراز پيک راهت بس

دگر ز منزل جانان سفر مکن درويش

که سير معنوی و کنج خانقاهت بس

وگر کمين بگشايد غمی ز گوشه دل

حريم درگه پير مغان پناهت بس

به صدر مصطبه بنشين و ساغر می‌نوش

که اين قدر ز جهان کسب مال و جاهت بس

زيادتی مطلب کار بر خود آسان کن

صراحی می لعل و بتی چو ماهت بس

فلک به مردم نادان دهد زمام مراد

تو اهل فضلی و دانش همين گناهت بس

هوای مسکن ملوف و عهد يار قديم

ز ره روان سفرکرده عذرخواهت بس

به منت دگران خو مکن که در دو جهان

رضای ايزد و انعام پادشاهت بس

به هيچ ورد دگر نيست حاجت ای حافظ

دعای نيم شب و درس صبحگاهت بس