آن غاليه خط گر سوی ما نامه نوشتی

گردون ورق هستی ما درننوشتی

هر چند که هجران ثمر وصل برآرد

دهقان جهان کاش که اين تخم نکشتی

آمرزش نقد است کسی را که در اين جا

ياريست چو حوری و سرايی چو بهشتی

در مصطبه عشق تنعم نتوان کرد

چون بالش زر نيست بسازيم به خشتی

مفروش به باغ ارم و نخوت شداد

يک شيشه می و نوش لبی و لب کشتی

تا کی غم دنيای دنی ای دل دانا

حيف است ز خوبی که شود عاشق زشتی

آلودگی خرقه خرابی جهان است

کو راهروی اهل دلی پاک سرشتی

از دست چرا هشت سر زلف تو حافظ

تقدير چنين بود چه کردی که نهشتی