سبت سلمی بصدغيها فادی
و روحی کل يوم لی ينادی
نگارا بر من بی‌دل ببخشای
و واصلنی علی رغم الاعادی
حبيبا در غم سودای عشقت
توکلنا علی رب العباد
امن انکرتنی عن عشق سلمی
تزاول آن روی نهکو بوادی
که همچون مت به بوتن دل و ای ره
غريق العشق فی بحر الوداد
به پی ماچان غرامت بسپريمن
غرت يک وی روشتی از امادی
غم اين دل بواتت خورد ناچار
و غر نه او بنی آنچت نشادی
دل حافظ شد اندر چين زلفت
بليل مظلم و الله هادی