خوش کرد ياوری فلکت روز داوری

تا شکر چون کنی و چه شکرانه آوری

آن کس که اوفتاد خدايش گرفت دست

گو بر تو باد تا غم افتادگان خوری

در کوی عشق شوکت شاهی نمی‌خرند

اقرار بندگی کن و اظهار چاکری

ساقی به مژدگانی عيش از درم درآی

تا يک دم از دلم غم دنيا به دربری

در شاهراه جاه و بزرگی خطر بسيست

آن به کز اين گريوه سبکبار بگذری

سلطان و فکر لشکر و سودای تاج و گنج

درويش و امن خاطر و کنج قلندری

يک حرف صوفيانه بگويم اجازت است

ای نور ديده صلح به از جنگ و داوری

نيل مراد بر حسب فکر و همت است

از شاه نذر خير و ز توفيق ياوری

حافظ غبار فقر و قناعت ز رخ مشوی

کاين خاک بهتر از عمل کيمياگری