سلام الله ما کر الليالی

و جاوبت المثانی و المثالی

علی وادی الاراک و من عليها

و دار باللوی فوق الرمال

دعاگوی غريبان جهانم

و ادعو بالتواتر و التوالی

به هر منزل که رو آرد خدا را

نگه دارش به لطف لايزالی

منال ای دل که در زنجير زلفش

همه جمعيت است آشفته حالی

ز خطت صد جمال ديگر افزود

که عمرت باد صد سال جلالی

تو می‌بايد که باشی ور نه سهل است

زيان مايه جاهی و مالی

بر آن نقاش قدرت آفرين باد

که گرد مه کشد خط هلالی

فحبک راحتی فی کل حين

و ذکرک مونسی فی کل حال

سويدای دل من تا قيامت

مباد از شوق و سودای تو خالی

کجا يابم وصال چون تو شاهی

من بدنام رند لاابالی

خدا داند که حافظ را غرض چيست

و علم الله حسبی من سالی