به چشم کرده‌ام ابروی ماه سيمايی

خيال سبزخطی نقش بسته‌ام جايی

اميد هست که منشور عشقبازی من

از آن کمانچه ابرو رسد به طغرايی

سرم ز دست بشد چشم از انتظار بسوخت

در آرزوی سر و چشم مجلس آرايی

مکدر است دل آتش به خرقه خواهم زد

بيا ببين که که را می‌کند تماشايی

به روز واقعه تابوت ما ز سرو کنيد

که می‌رويم به داغ بلندبالايی

زمام دل به کسی داده‌ام من درويش

که نيستش به کس از تاج و تخت پروايی

در آن مقام که خوبان ز غمزه تيغ زنند

عجب مدار سری اوفتاده در پايی

مرا که از رخ او ماه در شبستان است

کجا بود به فروغ ستاره پروايی

فراق و وصل چه باشد رضای دوست طلب

که حيف باشد از او غير او تمنايی

درر ز شوق برآرند ماهيان به نثار

اگر سفينه حافظ رسد به دريايی