آغاز نخستين مهاجرت مسلمانان مكه به حبشه [5 بعثت]
تغيير قبله از بيتالمقدّس به سوي كعبه به قول مشهور [2 ق]
هلاكت معاوية بن ابوسفيان، دشمن سرسخت اهل‌بيت و باني خلافت اُمَوي [60 ق]
وفات عقيلهي بني هاشم، امّ المصائب حضرت زينب كبري (عليهاالسّلام) [62 ق]
انتخاب اصفهان به پايتختي دولت پادشاهي صفوي توسّط شاه عبّاس اوّل [1006 ق]
ولادت مرجع بزرگ ديني آيت‌الله سيد ابوالقاسمخويي در خوي [1317 ق]
رحلت زاهد پارسا شيخ علي اكبر اللهيان تنكابني [1380 ق]
اعمال امّداوود در آخرين روز از ايام اعتكاف
لَتَجِدَنَ أَشَدَّ النَّاسِ عَداوَةً لِلَّذينَ آمَنُوا الْيَهُودَ وَ الَّذينَ أَشْرَكوا وَ لَتَجِدَنَ أَقْرَبَهُمْ مَوَدَّةً لِلَّذينَ آمَنُوا الَّذينَ قالُوا إِنَّا نَصارى ذلِك بِأَنَّ مِنْهُمْ قِسِّيسينَ وَ رُهْباناً وَ أَنَّهُمْ لا يَسْتَكبِرُون
دشمنترين مردم نسبت به مسلمانان را، يهوديان و مشركين خواهى يافت و بامحبّتترين اشخاص را نسبت به مسلمانان، كسانى مىيابى كه مىگويند ما مسيحى هستيم. اين بدين خاطر است كه ميان آنها دانشمندانى پارسا وجود دارد و اهل كبر و نخوت نيستند.
[سوره مباركه مائده، آيه 82]
امام سجّاد (عليه‌السّلام) مي‌فرمايند:
أنتِ بِحَمدِ الله عالِمَةٌ غَيرُ مُعَلَّمَةٍ، فَهِمَةٌ غَيرُ مُفهَّمَةٍ
اى زينب! تو بحمدالله، عالمى هستى كه نزد كسى تعليم نديدى و دانايى هستى كه نزد كسى نياموختى!
[بحارالأنوار، ج 45، ص 164]
. غسل
2. زيارت امام حسين (عليه‌السّلام)
3. خواندن نماز سلمان (رحمةالله)
4. چهار ركعت نماز به دو سلام و بعد از سلام بگويد: «اَللّهُمَّ يا مُذِلَّ كُلِّ جَبَّارٍ...»
5. عمل امّ داوود: بعد از نماز ظهر، حمد 100 بار، اخلاص 100 بار، آيۀ‌الكرسي 10 بار و بعد از اينها سوره‌هاي انعام، بني‌اسرائيل و... تا آخر قرآن. سپس رو به قبله بخواند: «صَدَقَ الله العَظِيم...» بعد سجده كند، دو طرف روي خود بر خاك گذارد و بگويد: «الّلهُمَّ لَكَ سَجَدتُ...»
روز مباركى‌ست و در آن چند عمل مي‌باشد:
اوّل، غسل.
دوم، زيارت حضرت امام حسين (عليه‌السّلام).
از ابن ابى نصر منقول است كه گفت: سؤال كردم از حضرت امام رضا (عليه‌السّلام) كه: «در چه ماه زيارت كنيم امام حسين (عليه‌السّلام) را؟» فرمود: «در نيمه‌ي رجب و نيمه‌ي شعبان.»
سوم، نماز سلمان به نحوى كه در روز اوّل گذشت.
چهارم، چهار ركعت نماز بخواند، بعد از سلام دست خود را پهن كند و بگويد اللَّهُمَّ يَا مُذِلَّ كُلِّ جَبَّارٍ وَ يَا مُعِزَّ الْمُؤْمِنِينَ أَنْتَ كَهْفِي حِينَ تُعْيِينِي الْمَذَاهِبُ وَ أَنْتَ بَارِئُ خَلْقِي رَحْمَةً بِي وَ قَدْ كُنْتَ عَنْ خَلْقِي غَنِيّا وَ لَوْ لا رَحْمَتُكَ لَكُنْتُ مِنَ الْهَالِكِينَ وَ أَنْتَ مُؤَيِّدِي بِالنَّصْرِ عَلَى أَعْدَائِي وَ لَوْ لا نَصْرُكَ إِيَّايَ لَكُنْتُ مِنَ الْمَفْضُوحِينَ يَا مُرْسِلَ الرَّحْمَةِ مِنْ مَعَادِنِهَا وَ مُنْشِئَ الْبَرَكَةِ مِنْ مَوَاضِعِهَا يَا مَنْ خَصَّ نَفْسَهُ بِالشُّمُوخِ وَ الرِّفْعَةِ فَأَوْلِيَاؤُهُ بِعِزِّهِ يَتَعَزَّزُونَ وَ يَا مَنْ وَضَعَتْ لَهُ الْمُلُوكُ نِيرَ الْمَذَلَّةِ عَلَى أَعْنَاقِهِمْ فَهُمْ مِنْ سَطَوَاتِهِ خَائِفُونَ أَسْأَلُكَ بِكَيْنُونِيَّتِكَ الَّتِي اشْتَقَقْتَهَا مِنْ كِبْرِيَائِكَ وَ أَسْأَلُكَ بِكِبْرِيَائِكَ الَّتِي اشْتَقَقْتَهَا مِنْ عِزَّتِكَ وَ أَسْأَلُكَ بِعِزَّتِكَ الَّتِي اسْتَوَيْتَ بِهَا عَلَى عَرْشِكَ فَخَلَقْتَ بِهَا جَمِيعَ خَلْقِكَ فَهُمْ لَكَ مُذْعِنُونَ أَنْ تُصَلِّيَ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ أَهْلِ بَيْتِهِ. روايت است هر صاحب غمى اين دعا را بخواند، حق تعالى او را از اندوه و غم آسايش بخشد.
پنجم، عمل امّ داوود.
كه عمده اعمال اين روز است و براى برآمدن حاجات، كشف كربات و دفع ظلم ظالمان مؤثّر است و كيفيت آن بنا بر آنچه در مصباح شيخ است آن است كه، چون خواهد اين عمل را بجا آورد، روزه بگيرد روز سيزدهم، چهاردهم و پانزدهم را. پس در روز پانزدهم نزد زوال غسل كند و چون وقت زوال داخل شود، نماز ظهر و عصر را بجا آورد، در حالتى كه ركوع و سجودشان را نيكو نمايد و در موضع خلوتى باشد كه چيزى او را مشغول نسازد و انسانى با او تكلّم ننمايد. پس چون از نماز فارغ شود، رو به قبله كند و بخواند حمد را صد مرتبه، سوره‌ي اخلاص را صد مرتبه و آية‌الكرسي را ده مرتبه و بعد از اينها، بخواند سوره‌ي انعام، بني‌إسرائيل (اسراء)، كهف، لقمان، يس، صافات، حم سجدة (فصّلت)، حمعسق (شورا)، حم دخان (دخان)، فتح، واقعه، ملك، ن (القلم)، إذا السّماء انشقّت (انشقاق) و ما بعدش را تا آخر قرآن و چون از اينها فارغ شود، بگويد در حالتى كه رو به قبله باشد: صَدَقَ اللَّهُ الْعَظِيمُ الَّذِي لا إِلَهَ إِلا هُوَ الْحَيُّ الْقَيُّومُ ذُو الْجَلالِ وَ الْإِكْرَامِ الرَّحْمَنُ الرَّحِيمُ الْحَلِيمُ الْكَرِيمُ الَّذِي لَيْسَ كَمِثْلِهِ شَيْءٌ وَ هُوَ السَّمِيعُ الْعَلِيمُ الْبَصِيرُ الْخَبِيرُ شَهِدَ اللَّهُ أَنَّهُ لا إِلَهَ إِلا هُوَ وَ الْمَلائِكَةُ وَ أُولُوا الْعِلْمِ قَائِما بِالْقِسْطِ لا إِلَهَ إِلا هُوَ الْعَزِيزُ الْحَكِيمُ ...
پس سجده كن بر زمين و بر خاك بگذار دو طرف روى خود را و بگو: اللَّهُمَّ لَكَ سَجَدْتُ وَ بِكَ آمَنْتُ فَارْحَمْ ذُلِّي وَ فَاقَتِي وَ اجْتِهَادِي وَ تَضَرُّعِي وَ مَسْكَنَتِي وَ فَقْرِي إِلَيْكَ يَا رَبِّ. و كوشش كن اشك بريزد چشم‌هاى تو، اگرچه به قدر سرِ مگسى باشد. به درستى كه اين علامت استجابت است.
تقرّب، شناساگر معبود
آيت‌الله حسنعلي نخودكي اصفهاني (رحمةالله) فرمودند:
…طريق خداشناسي، منحصر است به بندگي و عبادت؛ زيراآدمي به هركس نزديك‌تر شد، شناسايي‌اش از او بيشترمي‌شود و شناسايي هر كس نسبت به خداوند، اندازه‌ي قرب او به خداست. اين است كه در همه عبادات، نيّت و قربت شرط است.
[نشان از بي‌نشان‌ها، ج 1، ص 359 و360]